Անկարելի է գրել՝ առանց հուզվելու, ընկածներին փառաբանելու ու բանակն արժեվորելու:
Տասը օր բոլորիս արժանապատվությունը խոցված էր. մեր տեսակի, ազատության, մեր երեք եղբայրների նկատմամբ նենգություն, ոտնձգություն էր կատարվել:
Այսօր առավոտ արթնացանք՝ մեր արժանապատվությունը վերագտած:
Երեք քաջերի, «թռչող հրեշտակների» կյանքը հետ չես բերի, բայց նրանց մարմինները կամփոփվեն մայր հողում՝ իրենց Սպարապետի, նահատակ ախպերների կողքին:
Հայոց հողն ավելի կիմաստնանա, կհարստանա մասունքներով, մեր պատմությունն իրական լեգենդի նման կարժեվորի «թռչող հրեշտակներին», որոնց թռիչքի մեջ ազատության խորհուրդն էր, այն, ինչ կոչվում է նվիրում հայրենիքի, մեզանից յուրաքանչյուրի հանդեպ:
Հայկական զինուժի հատուկ գործողությունների շնորհիվ՝ տղաները վերադարձան հայրենիք՝ հավերժի ճամփորդ դարձած, իրենց գեղեցիկ թռիչքն ավարտին հասցնելու պատգամը մեզ փոխանցած:
Վազգենից հետո, անհաղորդ եմ դարձել վշտի, կորստի հանդեպ:
Վազգենից հետո, կորցրել եմ արժանապատվությունս ու ինձ մեղավոր եմ համարում Եռաբլուրի ու շիրիմների առաջ:
Վազգենից հետո, հայրենիքս պուճուրացած ու Եռաբլուրում ամփոփված եմ գտել:
Վազգենից հետո, առյուծի դեֆիցիտ ու շակալի ավելցուկ եմ զգացել:
Էսօր առավոտ այլ զգացողություն ունեցա. արժանապատվության արթնացում, հայրենիքը վերգտնելու ուժ, հպարտություն, որ ես Հանրապետության, իր քաղաքացու արժանապատվությունը, իր զինվորի մասունքը գնահատող Հանրապետության քաղաքացի եմ:
Ես կարող եմ, պարտավոր եմ տեսնել Վազգենի երազած Հայաստանը, որն Եռաբլուրի հզոր ուժով, մեր նահատակ ախպերների նվիրումով ու Տիրոջ լույսով մեզ կհասցնի համամարդկային ու քրիստոնեական արժեքներին:
Ես հպարտացա այն բանակով, որի հիմքը դրել է Վազգենը, որի ղեկին այսօր՝ ամեն զինվորի ցավով ու կորստով ավելի իմաստնացած, ավելի ուժեղացած Սեյրան Օհանյանն է: Ես տեսել եմ գեներալի ցավը՝ յուրաքանչյուր զինվորի կորստի, տառապանքի առիթով, ես զգացել եմ նրա սերը մեր հպարտության ակունք բանակի հանդեպ:
Ես հպարտացա Երկրապահի խենթությամբ, բայց նաև զսպվածությամբ. թշնամուն պատժելու հաստատակամություն, բայց նաև գերագույն գլխավոր հրամանատարին ենթարկվելու կարգապահություն, որովհետև «մենք էլ էն որբը չենք, որ ով ուզի, գլուխներս խուզի»:
… Իսկ հեռվում, շատ հեռվում շատ գեղեցիկ մի թռիչք է՝ աննման, աննկարագրելի: Դեպի հավերժություն գնացող մեր «թռչող հրեշտակներն» են…
Սա նրանց վերջին, ամենավերջին, բայց հավերժական թռիչքն է…
Սուրեն Սուրենյանց
