Անցած գիշեր ՊՊԾ գնդի տարածքումփոխհրաձգություն է տեղի ունեցել զինյալների և ոստիկանների միջև: Պավել Մանուկյանը և նրա որդին վիրավորվել են ու տեղափոխվել հիվանդանոց: Նախորդ գիշեր ՊՊԾ գնդում զինյալների թիվը ևս երկուսով կրճատվել է: Ոստիկանների կրակոցներից վիրավորվել և Էրեբունի բժշկական կենտրոն են տեղափոխվել Հովհաննես Հարությունյանը և Աշոտ Պետրոսյանը: Նրանք վիրահատվել են ու հենց հիվանդանոցում էլկալանավորվել քրեական օրենսգրքի 2019 և 235 հոդվածների հատկանիշներով: Խոսքը շենք-շինություններ զավթելու և ապօրինի զենք զինամթերք ձեռք բերելու, կրելու մասին է: Ինչ վերաբերում է կոնկրետ միջադեպին, ապա «Հիմնադիր խորհրդարանը» մեղադրում է Ոստիկանությանը, վերջինս պնդում է, որ հենց զինյալներն են նախահարձակ եղել: Սակայն, սա միակ միջադեպը չէ, որ երեկ գրանցվել է: Հուլիսի 26-ի վաղ առավոտյան իր մեքենայով ոստիկանական պատնեշը և կրակոցները հաղթահարել ու ՊՊԾ գնդի տարածք է ներխուժել Արթուր անունով մի երիտասարդ և սնունդ է հասցրել զինյալներին:
Վերադառանանք վիրավորված ու հիվանդանոցում կալանավորված զինյալներին: Ակնհայտ է, որ վաղ թե ուշ այս մեղադրանքներով կալանավորում սպառնում է զինված խմբի մյուս անդամներին: Երեկ Խորենացի փողոցում զինյալներին աջակցելու էր եկել ավելի շատ մարդ` շուրջ 1500, հարթակում են հայտնվել նոր մարդիկ` Րաֆֆի Հովհաննիսյան, Պարույր Հայրիկյան, երգահան Ռուբեն Հախվերդյան: Սրանով հանդերձ շարժման զարգացման համաժողովրդական դառնալու հեռանկարը տեսանելի չէ: Հարթակից հնչող քննադատություններն ու կարգախոսները ծանոթ են, գործածվում են արդեն 25 տարի: Մի փոքր արմատականնությունն է շատ ու ոչ քաղաքական բառապաշարը:
Երեկ Ոստիկանությունն ու ԱԱԾ-ն հանդես են եկել ավելի կոշտ հայտարարություններով: Թեև Ոստիկանության արգելք և երեկ դարձյալ հանրահավաք անցկացվեց Խորենացի փողոցում, սակայն դրան հետևեց շուրջ 7 տասնյակ քաղաքացիներին բերման ենթարկելու գործընթացը: Հիշեցնեմ` այս պահին կալանավորված է զինված խմբի երկու անդամ, զինված խմբին աջակցելու մեղադրանքով անազատության մեջ է 6, իսկ Ոստիկանության հետ հուլիսի 20-ի բախումների համար՝ տասը մարդ: Այս թվերն ամեն րոպե կարող են աճել, որովհետև ձերբակալությունները շարունակվում են, աճում է հետախուզվողների թիվը:
Կեսգիշերին ֆեյսբուքյան գրառում էր կատարել ՀՀ ոստիկանության լրատվության վարչության պետ Աշոտ Ահարանոյանն՝ ահազանգելով, որ զինյալները ՊՊԾ գնդի տարածքում անկանոն կրակհաերթ են արձակում՝ վտանգելով իրավապահների և հարակից տարածքների բնակչության անվտանգությունը: Ասել է թե, լարվածությունը գնալով մեծանում է, ու մարդիկ որևէ հանգուցալուծման են սպասում: Հուլիսի 23-ից հետո, երբ ազատ արձակվեցին վերջին պատանդները, մարդիկ հաճախ էին հարցնում` ինչու է ուշանում իրավապահների ներխուշումը ՊՊԾ գնդի տարածք: Հարցը փոքր-ինչ հակահումանիստական ու ոչ համարժեք է, կա մարդկային գործոն, մարդիկ են ոչ միայն ազատված պատանդները, այլ նաև զինյալները, ովքեր անշուշտ պետք է պատասխան տան իրենց կատարած հանցագործության համար, սակայն ոչ թե կյանքով, այլ օրենքի առաջ: Իշխանությունները պատասխանատվություն են կրում մեր հասարակության, միջազգային հանրության առաջ և ձգտում են ճգնաժամը հաղթահարել խաղաղ միջոցներով: Մի հանգամանք ևս կա, որը ցավալի է, սակայն չեմ ուզում այն շրջանցել: Մեր հասարակության մեծամանսնությունը չի ընդունում զինված խմբի վարքագիծը, սակայն նույն այդ մեծամասնությունը չի վստահում նաև իշխանություններին ու թերևս չի էլ աջակցի նաև նրանց գործողություններին:
Այս ամենն, իհարկե, չի նշանակում, որ ճգնաժամային այս իրավիճակը պետք է կայունանա: Մեր երկիրը նման ռեսուրս չունի: Խաղաղ լուծումն ու արյունահեղության կանխումը կարևոր են, բայցկարևոր են նաև երկրի միջազգային հեղինակությունը, Հայաստանի և ԼՂՀ անվտանգությունը: Իշխանությունների հնարավոր վարքագծի վրա այս գործոններից յուրաքանչյուրն ունի որոշակի ազդեցություն: Իշխանությունների և զինյալների բանակցությունները 4 օր ընդհատված են, ամեն օր տեղի է ունենում լոկալ բախումներ, ձերբակալություններ, գույքի վնասում: Այսօր առավոտյան զինյալները ՊՊԾ գնդում պատանդառել են 4 բուժաշխատողի: Կնշանակի՝ ամեն օր փակվում է խաղաղ հանգուցալուծման ևս մեկ պատուհան: Ինչո՞ւ է ուշանում ուժայինների ներխուժումը ՊՊԾ գնդի տարածք: Այս հարցը գուցե դարձյալ հակահումանիստական է հնչում, սակայն ծնվում էփակուղային իրավիճակից:
Սարգիս Հակոբյան
