Իրականում, Բաղրամյանի ղեկավարման շրջանում էներգետիկ ոլորտում, մեղմ ասած՝ «շունը տիրոջը չէր ճանաչում»: Ինչ արժի միայն այն հանգամանքը, որ «Նաիրիտ»-ում գործարանի սնանկության գործով կառավարիչն առանց նախարարության հետ համաձայնեցնելու, բաց դռների օր է կազմակերպում՝ Չինաստանի գործարարներին հրավիրելով ռազմավարական նշանակության օբյեկտ: Իսկ գործարանի վերագործարկման մասին անգամ խոսելն է ավելորդ, ըստ էության, ինչպես և նախորդ իշխանությունները, նորերը նույնպես պատրաստվում են քաղաքական դիվիդենտներ հավաքել գործարանի վերաբացման վրա, առանց մատը մատին խփելու: Բաղրամյանի կառավարման շրջանում էլ արձանագրվեց Հայաստան մատակարարվող գազի գնի թանկացում: Իհարկե, սա մեծապես քաղաքական որոշում էր, սակայն չէ՞ որ բանակցող կողմ էր նաև նախարարը, ով սկզբում հայտարարեց, որ գազի գինը Հայաստանի համար չի թանկանա, այնուհետև ստիպված էր ընդունել, որ իր հաշվարկներում փոքր-ինչ սխալվել է: Դրանից հետո էլ իրավիճակը չի դադարում զավեշտալի մնալ: Մի կողմից՝ հայտարարվում է, որ «Գազպրոմ Արմենիա»-ի հետ գազի գնի սուբսիդավորման բանակցություններ են ընթանում, մյուս կողմից՝ «Գազպրոմի» ներկայացուցիչները խոսում են տարվող քննարկումների մասին, որոնք, ըստ էության, շարքային սպառողին գազի գնի թանկացումից չեն ապահովագրում…