Բրիստոլի կենսաբանական գիտությունների դպրոցի գիտնականները հերքել են այն տեսությունը, իբր զեբրի զոլերը պաշտպանիչ դեր են կատարում։ Այս մասին նրանք խոսել են Proceedings of Royal Society B ամսագրի հոդվածում:

 

Անցած տասնամյակի ընթացքում գիտնականներն արդեն իսկ հերքել են մի շարք հանրահայտ տեսություններ այն մասին, թե ինչի համար են զեբրերի զոլերը. պարզվեց, որ դրանք չեն պաշտպանում գիշատիչներից, մարմնի հովացման համակարգին չեն նպաստում և պետք չեն սոցիալական փոխհարաբերության համար: Ամենահավանական վարկածն այն է, որ զոլերը պաշտպանում են ձիաճանճի խայթոցներից։

Դա բացատրվում է նրանով, որ զեբրի կամ «զոլավոր հագուստով» ձիու վրա «վայրէջք» կատարելիս ձիաճանճերը չեն հասցնում ժամանակին կանգ առնել, զարկվում են կենդանու մարմնին ու ետ թռչում։ Այնուամենայնիվ, դա դեռ ապացուցման կարիք ունի։

 

Զեբրի կամ ձիու վրա նստելու համար ձիաճանճերն արագությունը կարգավորում են՝ կախված նրանից, թե որքան հեռու է գտնվում կենդանին: Սակայն զոլերը շփոթեցնում են նրանց. ձիաճանճերը հավանաբար կարծում են, թե կենդանին ավելի հեռու է, քան իրականում կա, և պարզապես զարկվում են դրանց, բացատրում են հետազոտողները:

Չնայած փորձերը հաստատել են, որ զեբրին մոտենալիս ձիաճանճերն արագությունը չեն նվազեցնում գծավոր մաշկի պատճառով, պարզվել է, որ նույնը պատահում է վանդակավոր տապճակով ձիերի հետ: Այլ կերպ ասած, խնդիրը ոչ թե զոլերի, այլ ինչ-որ ուրիշ բանի մեջ է:

Չնայած այդպես էլ չիմացանք, թե որն է զոլերի դերը,  հեղինակները նշում են բացահայտման առավելությունները. գույնզգույն տապճակները կարևոր են ձիերին ու նախիրը  խայթոցներից պաշտպանելու և ագարակատերերին ու ձիապաններին հասցված վնասները նվազեցնելու համար: