Մեր զրուցակիցն է ՀՀՇ նախկին վարչության անդամ Հովհաննես Իգիթյանը
Պարոն Իգիթյան, ՀՀՇ-ն այլևս չկա, Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էլ այն անվանեց գեղի կլուբ, աղանդ: Որպես ՀՀՇ-ական' արդյոք վիրավորակա՞ն չէր այս ամենը լսելը, նաև ասաց, որ 2000-2007 թթ. գործունեություն չեք ծավալել, և ավելացրեց' բիձեքով, այս քյաչալված մազերով պիտի ազգ պահե՞ք:
Ամենադժվար ժամանակաշրջանը մեզ համար ոչ թե 2007-ից սկսած էր, այլ 99-թվականից մինչև 2000-ականներ, մինչև այսօր: Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ասաց' ՀԱԿ-ը գոյություն չունի, ՀՀՇ-ն գոյություն ունի, և իսկապես ՀՀՇ-ն գոյություն ունի, որ մենք եկել ենք այստեղ: ՀԱԿ-ը փաստորեն չկա, և ես դրական եմ ընդունում ՀԱԿ-ի վերակենդանացնելու փորձը: Ես շատ եմ ուզում ստացվի, քանի որ Հայաստանին պետք է կազմակերպված ուժեղ, լիբերալ, ժողովրդավարական կուսակցություն, առանց որի հնարավոր չէ: Պարոն նախագահի ասած ժամանակաշրջանը' 2000-2007թթ., ամենադժվար ժամանակաշրջանն էր, քանի որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հեռացավ և ասաց' թիմով եկել ենք, թիմով էլ գնանք, և մեր թիմի անդամ վարչապետը դարձավ ոչ լեգիտիմ նախագահ, որին, ի դեպ, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ձեռք սեղմեց, իսկ ես չսեղմեցի' համարելով, որ ինքը իրավունք չուներ նախագահ ընտրվելու' չունենալով Հայաստանի քաղաքացիություն: Մեզ այդ ժամանակ մեղադրում էին' մի կողմից ասելով, որ դուք այս երկրին դրել եք Ռոբերտ Քոչարյան մեր գլխին, մենք ասում էինք' նա մեր թիմի անդամ էր, մենք կապ չունենք, մենք նրան դրել էինք վարչապետ: Մյուս կողմից, մեզ ասում էին' դուք ստեղծել եք այդ ցուրտ, մութ տարիները, մազութ էիք կերել, գողացել եք, և դա արվում էր Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից, որին մենք փորձում էինք ուզում էինք ներկայացնել որպես նորմալ վարչապետ, բայց վատ նախագահ: Մենք այնպիսի իրավիճակում էինք գտնվում, որ ոչ իշխանությանը, ոչ հասարակությանը ասելու որևէ բան չունեինք: Բայց ամեն օր ժողովրդի մոտ, փրկելով մեր դեմքը, ցույց տալով, որ մենք օլիգարխ չենք դարձել, մենք չենք գողացել, մենք մեր կենցաղով, մեր դիրքով բերել ենք յոթ տարի պահպանել ենք կուսակցությունը: Եվ մեր կուսակցությունը 2007-ին գնաց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մոտ, խնդրեց, որ նա առաջադրվի, և մենք /այն ժամանակ ՀԱԿ-ը չկար/ միայն ՀՀՇ-ի ռեսուրսով կարողացանք ըստ էության հաղթել ընտրություններում: Իհարկե, այստեղ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գործոնը դեր խաղաց, բայց լիդերն առանց թիմի, կառույցի' ոչինչ է: Ես անցյալով չեմ խոսում ՀՀՇ-ի մասին: Բայց ես չգիտեմ' ինչու Ռոբերտ Քոչարյանը չսիրեց ՀՀՇ-ին և իրոք նպատակ ուներ փակելու կուսակցությունը, բայց դա նրան չհաջողվեց: Մենք մի պահ փողոցում հայտնվեցինք, մեզնից մեր շենքը խլեցին, պարտքեր էին դնում մեզ վրա, բայց այն ժամանակ, լուսահոգի Անդրանիկ Մարգարյանի աջակցությամբ ՀՀՇ-ն կարողացավ այս խնդիրներից ազատվել, ունենալ շենք և շարունակել գոյություն ունենալ, ինչը քիչ բան չէ:
Հիմա ՀԱԿ կուսակցության անդամ կդառնա՞ք:
Ես բազմիցս ասել եմ'ամենակարևոր քաղաքական գործունեությունը կուսակցականաշինությունը չէ, չէ՞ որ կուսակցությունը հասարակության մեջ պետք է ունենա իր բազան, իր կշիռը, իր համակիրները: Իմ կարծիքով' մենք զբաղվելով ներհակական, ներհհշական կուսակցական գործերով, կորցրել ենք բազան: Տեսեք ինչ է եղել 2008-ին, և հիմա սա ինձ մտահոգում է, ես փորձում եմ աշխուժացնել դա: Եթե ՀԱԿ-ը կարողանա դա աշխուժացնել, շատ լավ է, ես կլինեմ անդամ թե ոչ, չգիտեմ, բայց մի կարևոր հանգամանք կա ինձ համար, ես ուզում եմ, որ ՀԱԿ-ը չդառնա ավտորիտար ընդդիմություն, մեկ հոգու կուսակցություն, որտեղ այլակարծությունը, այլ տեսակետը ոչ թե չի ընդունվում, այլ նույնիսկ հետապնդվում է: Գիտեք, շատ հաճախ ավելի հեշտ է տոտալիտար համակարգում ինչ-որ բան անել: Հանկարծ չլինի այնպես, որ տոտալիտար համակարգում հակաիշխանական բան ասելն ավելի հեշտ լինի, քան թե լիբերալ ժողովրդավարական կուսակցության մեջ այլ կարծիք հայտնելը, եթե այդպիսի բան եղավ, դա իմ տեղը չէ:
ՀՀՇ-ն ծերակույտ է, ՀԱԿ-ում երիտասարդներ շատ կան, այսպիսի հիմնավորում եղավ Տեր-Պետրոսյանի կողմից:
Նոր մարդկանց, նոր սերնդի գալը պայմանավորված էր գործունեությամբ: Կապ չունի' ՀԱԿ կլինի անունը, թե ՀՀՇ, թե այլ անուն, երիտասարդները պետք է կուսակցության հետ կապեն ապագան: Սա է պատճառը, որ երիտասարդները մտնում են կուսակցություն, ՀՀՇ մինչև ՀԱԿ և ՀԱԿ-ից հետո էլ մտնում էին, հիմա եթե գործունեությունը ճիշտ գնա, կգան նոր մարդիկ, բայց ես ճիշտ չեմ համարում, որ եթե երիտասարդները շատ են, ուրեմն կուսակցությունը ճիշտ է: Կուսակցությունը մոտավորապես պետք է արտացոլի այն շարժը համաչափ ձևով, որը հասարակության մեջ կա, ոչ երիտասարդների և ոչ էլ ծերերի կուսակցություն պետք է լինի:
Ըստ Ձեզ, ինչո՞ւ վերջին մեկ տարին Կոնգրեսը վերջացավ, ինչպես ասաց Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:
Սա տաբու էր ասելը, և ես զարմացա, որ այսօր այդ մասին ասվեց: Հենց առաջին օրվանից ես համաձայն չէի Կոնգրեսում որոշումների ընդունման գործընթացի հետ: Ես լինելով ՀՀՇ ղեկավար մարմնի անդամ, որևէ հնարավորություն չունեի որոշումների վրա ազդելու, միշտ ինձ թվում էր, որ այնտեղ որոշումները միանձնյա են ընդունվում: Ես գտնում եմ, որ կուսակցությունը պետք է կոլեգիալ մարմին լինի, և որոշումները պետք է կոլեգիալ ձևով ընդունվեն:
