Եթե հարցը մտնի խմբակցության օրակարգ, իմացի, որ ի դեմս ինձ, արդեն ունի մեկ դեմ ձայն։
Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է ԱԺ պատգամավոր Արման Բոշյանը՝ ի պատասխան Ալեն Սիմոնյանի՝ օրհներգը փոխելու նախաձեռնության:
Այս գրառումը կարող ես համարել իմ դիրքորոշումը հարցի վերաբերյալ:
Եթե հարցը մտնի խմբակցության օրակարգ, իմացի, որ ի դեմս ինձ, արդեն ունի մեկ դեմ ձայն։ Միայն դեմ քվեարկելով չեմ սահմանափակվելու, այլ նաև համախոհներ եմ փնտրելու և մեր գործընկերներին կոչ եմ անելու հարցը օրակարգից հանել(այս գրառումը կարելի է համարել այդ գործընթացի սկիզբ):
Իմ հիմնավորումները միայն և միայն պատմաքաղաքական են. պետական օրհներգի, զինանշանի, դրոշի և այլ պետական ատրիբուտներում իմ համոզմաբ չկան գեղագիտական կամ ժամանակի թրենդին հատուկ նյուանսներ:
Պետական խորհրդանիշները քաղաքական ինքնության, տվյալ ժողովրդի քաղաքական պատմության հետ ասոցացվող և մարսված ատրիբուտներ են, այլ ոչ թե աչքին կամ ականջին հաճելի ժամանցի միջոց: Իմ համոզմաբ ագային օրհներգը կարող է մեկ լարից արձակված միատոն մի ձայն լինել, իսկ զինանշանը՝ ուղղակի մի հորիոնական գիծ, բայց պետք է ներկայացնեն պետության և նրա հիմնադիր, պետականաստեղծ ժողովրդի քաղաքական կամքը և ինքնությունը, քաղաքակրթական գենետիկան, պատմական հիշողությունը։
Կարող ես հարցնել՝ արդյո՞ք Խաչատրյանը մերը չէ, մեր ինքնության մարդը չէ: Խաչատրյանն էլ է մերը, Համասյանն էլ, բայց հարցը արվեստագետի հանճարը չէ։ Վաղը ոչ պակաս հանճարներ ենք ունենալու, ովքեր ոչ պակաս ներշնչող գործեր են գրելու։ Ի՞նչ անենք, տաս-քսան տարին մեկ օրհներգ փոխե՞նք՝ մեր քաղաքական գիծը։ Խոսքը հարյուրամյակների գծի մասին է:
Մեր հայրենիք ազատ անկախ, որ ապրել ես ....
Այս հարցում կոնսեսուս չկա:
հ.գ. Եղբայր, քեզ շուտափույթ ապաքինում եմ մաղթում»,-գրել է Բոշյանը:
