Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Վահե Խալաթյանի նախագահությամբ ավարտվել է Տ.-ի գործի դատական քննությունը: Այս մասին գրում է 1in.am-ը:
Տ.-ին մեղադրանք էր առաջադրվել մանկահասակ երեխաների՝ 9 տարեկան տղայի ու նրա 4 տարեկան քրոջ նկատմամբ անառակաբարո գործողություններ կատարելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 139 հոդվածի 3-րդ մասի 2-րդ կետով՝ 2 դրվագով:
Ըստ դատական ակտի՝ Տ.-ն իննամյա կրթություն ունի, զբաղվել է սպորտով, ֆիզիկապես առողջ է: Նրա ծնողները դեպքից հինգ տարի առաջ ամուսնալուծվել էին: Տ.-ն ու քույրը ապրել են հոր հետ:
Տուժող երեխաները սոցիալապես անապահով ընտանիքից են: Հագուստ և այլ պարագաներ չունենալու պատճառով 9-ամյա տղան դպրոց չի հաճախել, ու բնակավայրի պատկան մարմինները այդ հարցով չեն զբաղվել: Տուժող երեխաների մոտ արձանագրվել է «սոցիալ-մանկավարժական բացթողում», որի հետևանքով ձևավորվել է «իրենց տարիքին անհամապատասխան գիտելիքների ու հմտությունների մակարդակ»:
Ըստ դատական ակտի՝ 2015 թվականին Տ.-ն գտնվել է «անցումային տարիքում, դրան բնորոշ՝ սեռական ոլորտի վերաբերյալ ակտիվ հետաքրքրվածություն ու ցանկություններ է ունեցել»: Նա, ըստ դատական ակտի, իր ուշադրությունը կենտրոնացրել է մանկահասակ տուժողների՝ չորսամյա աղջնակի ու իննամյա տղայի վրա, որոնք սոցիալապես անապահով են եղել:
2015 թվականի նոյեմբեր ամսվա ընթացքում՝ տարբեր օրերի, մանկահասակ տարիքով պայմանավորված՝ անօգնական վիճակում գտնվող չորսամյա աղջնակի հետ խաղալու պատրվակով թաղամասի կիսակառույց շինությունում Տ.-ն երեխային մերկացրել է, նրա նկատմամբ կատարել է սեքսուալ բնույթի գործողություններ, «սեռական հարաբերությունների իմիտացիա»: Այդ արարքներից մեկի ժամանակ ներկա են եղել աղջնակի իննամյա եղբայրն ու թաղամասի մեկ այլ անչափահաս տղա:
Նույն կիսակառույց շինությունում Տ.-ն օգտվելով մանկահասակ՝ իննամյա տղայի անօգնական վիճակից, բռնություն գործադրելու սպառնալիքով սեքսուալ բնույթի գործողություններ է կատարել նրա նկատմամբ:
Ըստ դատական ակտի՝ չորսամյա աղջնակը Տ.-ի կողմից կատարվածի մասին ասել է մորը, բայց մայրը չի հավատացել երեխային ու որևէ բան չի ձեռնարկել:
Կատարվածի մասին իմացել է նաև տուժող երեխաների հորաքրոջ որդին: Նա իր անչափահաս ընկերոջ հետ հանդիպել է Տ.-ին՝ պարզաբանում կատարելու նպատակով: Տ.-ի հետ նույն կիսակառույց շինությունում վեճի ժամանակ այդ շինություն է գնացել նաև տուժող երեխաների ավագ եղբայրը: Նա հարցեր է տվել Տ.-ին, ու երբ վերջինս խոստովանել է կատարածը, գլխով հարվածել է Տ.-ի ճակատին:
Տ.-ն լացակումած տուն է փախել: Տուժող երեխաների եղբայրը գնացել է նրա հետևից, թակել է նրանց դուռը, բայց Տ.-ի քույրը սպառնացել է ոստիկանություն կանչել ու պահանջել է, որ տղան հեռանա:
Հետագայում Տ.-ի նկատմամբ բռնություն գործադրելու, ծեծելու համար նրա նկատմամբ քրեական հետապնդում չի իրականացվել՝ դիմողի բողոքի բացակայության հիմքով:
2016 թվականի հունվարի 27-ին մանկահասակ երեխաների նկատմամբ սեքսուալ գործողություններ կատարելու կասկածանքով ոստիկանության բաժին է ներկայացվել Տ.-ն ու տվել է խոստովականական բացատրություն: Հետագայում Տ.-ի օրկինական ներկայացուցիչը՝ հայրը, դիմումներ է գրել նախաքննական մարմնին, ՀՔԾ՝ նշելով, թե ոստիկանության աշխատակիցներն իր անչափահաս որդու նկատմամբ բռնության գործադրումով ու դրա սպառնալիքով, մանկավարժի բացակայությամբ նրանից կորզվել է խոստովանական բացատրություն:
Առաջադրված մեղադրանքում Տ.-ն նախաքննության ընթացքում ու դատարանում իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Նա հայտնել է, թե ոստիկանությունում իր հետ մանկավարժ ու ծնող չի եղել, երբ խոստովանական բացատրություն են վերցրել: Իրեն ծեծի են ենթարկել: Տ.-ն հայտնել է, թե տուժող ճանաչված երեխաների մեծ եղբայրը հարվածել է իրեն՝ ասելով, թե երեխաներն են պատմել կատարվածը, նա իրեն ասել է՝ քրոջս մատով կպել ես, ճիշտն ասա, ներողություն խնդրի, թողնենք գնաս: Ինքն ասել է, թե նման բան չի եղել: Չի էլ իմացել՝ ինչի համար են իրեն մեղադրում:
Հնարավոր է՝ ուրիշներն են արել, «ուղղել են իր վրա»: Ինքը չի կատարել այդ արարքները, չգիտի, թե վկաներն ու տուժողներն ինչու են այդպիսի ցուցմունքներ տվել: Ինքը ոչ մեկի հետ թշնամական հարաբերությունների մեջ չի գտնվել: Գիտի, որ ՀՔԾ-ն իր գործով որոշում է կայացրել, բայց չի իմացել, որ այն կարող է բողոքարկել: Չարած բանի համար է ինքը պատասխան տալիս: Չի ցանկանում անմեղ տեղը դատապարտվել: Ինքն իրեն անմեղ է համարում…
Տուժող անչափահաս տղան հայտնել է, թե Տ.-ի, իր քրոջ ու մեկ այլ տղայի հետ խաղացել է կիսակառույց շենքում: Տ.-ն ստիպել է, որ ինքը որոշ գործողություններ կատարի: Ինքը չի ցանկացել, նա սպառնացել է, թե կծեծի: Նա իրենից վեց տարով մեծ էր և ուժեղ: Ինքը չի կարողացել փախչել, Տ.-ն ճամփան փակել է: Ինքը կատարել է նրա ասածը: Տ.-ն նույնպիսի գործողություններ կատարել է նաև իր չորս տարեկան քույրիկի նկատմամբ: Հետագայում ինքը մյուս երեխաներից իմացել է, որ Տ.-ն իր քրոջ նկատմամբ նման բաներ ուրիշ օրերի էլ է արել: Տ.-ի կատարածի մասին հայտնել է իր հորաքրոջ տղային: Կատարվածի մասին իմացել է նաև իր մեծ եղբայրը: Նա Տ.-ին ծեծել է:
Տուժող երեխան պնդել է, որ քննիչի մոտ ու դատարանում ասում է ճշմարտությունը:
Տուժող աղջնակը նախաքննության ու դատաքննության ժամանակ պատմել է, թե ինչ գործողություններ է կատարել Տ.-ն իր նկատմամբ:
Տ.-ին մեղադրող ցուցմունքներ են տվել նրա գործողությունների մի մասին ներկա գտնված երեխաները, որոնք ասել են՝ երբ Տ.-ն չորս տարեկան աղջնակի նկատմամբ գործողություն էր կատարում, իրենք վախեցել ու փախել են… Մի քանի վկաներ հայտնել են նաև, որ ներկա են եղել Տ.-ի ու տուժող երեխաների մեծ եղբոր խոսակցությանը, որի ժամանակ Տ.-ն ընդունել է կատարածը…
Տուժող երեխաների ավագ եղբայրը հայտնել է՝ երբ կիսակառույց շինությունում ինքը պահանջել է, որ Տ.-ն ճշմարտությունն ասի, նա խոստովանել է, որ իր քույրիկի նկատմամբ գործողություններ է կատարել, բայց ասել է, թե նրան «կուսությունից չի զրկել»: Վկան հետագայում է պարզել, որ Տ.-ն սեքսուալ գործողություններ կատարել է ոչ միայն քրոջ, այլ նաև իննամյա եղբոր նկատմամբ:
Տուժող երեխաների նկատմամբ կատարված դատահոգեբուժական-դատահոգեբանական համալիր փորձաքննությունների եզրակացությամբ՝ նրանք հոգեպես առողջ երեխաներ են, թերզարգացմամբ, հոգեկան հիվանդությամբ չեն տառապում, նրանց մոտ հայտնաբերվել է միայն «սոցիալ-մանկավարժական բացթողում»: Քրեական գործում նշված գործողությունների ժամանակ երեխաները եղել են անօգնական վիճակում:
Ամբաստանյալ Տ.-ի նկատմամբ կատարված դատահոգեբուժական, դատահոգեբանական, սեքսոլոգիական համալիր փորձաքննության եզրակացությամբ՝ նա ճանաչվել է մեղսունակ:
Դատարանը Տ.-ին մեղավոր է ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 139 հոդվածի 3-րդ մասի 2-րդ կետով՝ 2 դրվագով, վերջին հաշվով դատապարտել է 7 տարի ազատազրկման: Պատժի սկիզբը՝ 2016 թվականի հունվարի 27-ից:
