Իհարկե, որևէ մեկը չի պատրաստվում քննադատել կառավարությանը՝ իր սոցիալական պարտավորությունները կատարելու համար, սակայն պետք է նշել, որ մինչ ընտրությունները, «Իմ քայլ»-ը շատ ավելի ճոխ նախընտրական խոստումներ էր շռայլում: Ինչո՞ւ է հիմա իջեցվում նշաձողը, եթե տնտեսությունը, ինչպես մեզ հավաստիացնում են՝ փայլուն վիճակում է, բյուջեում էլ այնքան փող է կուտակվել, որ կառավարությունը անգամ չի իմանում՝ ուր ծախսի այդ գումարը: Մինչդեռ պարզից էլ պարզ է, որ կառավարությունը նրա համար չէ, որ փողը հետ գցի, որովհետև չի կարողանում արդյունավետ կազմակերպել աշխատանքները։ Կառավարությունը նրա համար է, որ իրականացնի պետության նախանշած ծրագրերը, կամ առնվազն ՝ նախընտրական խոստումները: Տարբերակներից մեկը այն է, որ ժամանակին օգտվելով հեղափոխական էյֆորիայից՝ «Իմ քայլ»-ը չափից դուրս պոպուլիստական խոստումներ է տվել, իսկ այսօր բախվել է դաժան իրականությանը: Իրականությունը իրոք ամենահաճելին չէ, եթե բյուջեի գովքը անող վարչապետը միևնույն ժամանակ հայտարարում է, որ ամեն դեպքում պետք է պատրաստ լինենք վատթարագույնին: Կա ևս մի տարբերակ, դա այն է, որ փոքր ծավալով նպաստների, թոշակների ու աշխատավարձերի բարձրացումը, ընդամենը, մարտավարական քայլ է: