2003 թվականից ի վեր, երբ ԱՄՆ զինված ուժերը և նրա դաշնակիցները ներխուժեցին ինքնիշխան Իրաքի, իսկ 2011 թվականին՝ ինքնիշխան Սիրիայի տարածք, ԱՄՆ-ի Թուրքիայի, Կատարի, Սաուդյան Արաբիայի, ՆԱՏՕ-ի անդամ մի շարք եվրոպական երկրների կողմից փաստացիորեն ռազմական և ֆինանսական աջակցություն ստացող, իսկ ՄԱԿ-ի կողմից ահաբեկչական ճանաչված Իսլամական պետություն և Ալ-նուսրա կազմակերպությունները, կատարելով իրենց տերերի հրամանները, Իրաքում և Սիրիայում ավերել են հարյուրավոր քաղաքներ, հազարավոր գյուղեր, սպանել հարյուր հազարավոր խաղաղ բնակիչների, միլիոնավոր մարդկանց դարձրել փախստական, իսկ տասնյակ միլիոնավորների՝ պատանդ: Հայրենիքի ազատագրման համար այդ պատերազմում իրենց հավատակիցներին բարոյական, ռազմական և հումանիտար օգնություն է ցուցաբերում նաև Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը:

Իրաքի և Սիրիայի ազատատենչ քաղաքացիները տարիներ շարունակ զենքը ձեռքին կռվում են իրենց երկրները օկուպացրածների, առաջին հերթին՝ Թուրքիայի և իսլամ արմատականների դեմ, որոնք այդ ժողովուրդների նկատմամբ իրականացնում էին պետական ահաբեկչություն, որը բոլոր ժամանակներում եղել է դատապարտելի խաղաղասեր ժողովուրդների և պետությունների կողմից:

20-րդ դարի սկզբին պետական ահաբեկչության զոհ դարձավ նաև հայությունը, երբ նրա մի մասը ենթարկվեց ցեղասպանության ու հայրենազրկման Թուրքիայի իշխանությունների կողմից: 31 տարի առաջ Արցախում բնակվող հայության նկատմամբ Թուրքիայի կրտսեր եղբայր Ադրբեջանի իշխանությունները ևս փորձեցին պետական ահաբեկչություն իրականացնել արցախահայության նկատմամբ, ինչը ձախողվեց հայ ժողովրդի հերոսական պայքարի, նվիրման և բարի կամք դրսևորած երկրների կողմից հումանիտար օգնության շնորհիվ:

Այսօր մեծ է վիշտը Իրանի իշխանությունների և քաղաքացիների, Իրաքի, Սիրիայի և այն երկրների քաղաքացիների մոտ, ովքեր պայքարում են ազատության, օտարի լծից ազատագրվելու և իրենց երկրներում ինքնիշխանությունը վերականգնելու համար:
Համոզված ենք, որ այդ կորուստը չի թուլացնի Իրաքում, Սիրիայում և այլ երկրներում հայրենական պատերազմ վարող ժողովուրդների հաղթելու ցանկությունը, և այդ կորուստը առավել կմիավորի հայրենիքի ազատագրության համար պայքարող բոլոր ազատատենչ ժողովուրդներին»: