Ադրբեջանական լրատվամիջոցները հայտարարել են Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի Ստեփանակերտի առաքելության փակման մասին։
Մանրամասն ու հստակ պատվիրված հոդվածում մանրամասն նկարագրված են բոլոր մեղադրանքները թե՛ Ստեփանակերտի առաքելության, թե՛ ամբողջ կազմակերպության հասցեին։
Պարզվում է՝ «Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի գործունեությունը միշտ էլ որոշակի կասկածներ և հարցեր է առաջացրել», և «ԿԽՄԿ-ի և Հայաստանի անպատասխանատու և ոչ թափանցիկ գործունեության արդյունքում Ղարաբաղյան հակամարտության ժամանակ գերեվարված ու պատանդ վերցված մոտ 4000 ադրբեջանցիների ճակատագիրը դեռևս անհայտ է»։
Ավելին, «ԿԽՄԿ-ն այն կազմակերպություններից էր, որն այս ամբողջ ընթացքում հաշվի չառավ Ադրբեջանի կառավարությանը և, ոտնահարելով մեր երկրի ինքնիշխանությունը, գաղտնի համագործակցեց Ղարաբաղի անջատողականների հետ»։ Չնայած ադրբեջանական կողմի համառ պահանջներին, «գաղտնիության» պատրվակով, ԿԽՄԿ-ն Ադրբեջանին չի ծանոթացրել Ստեփանակերտում առաքելություն բացելու համաձայնագրի տեքստին, քանի որ «ինքնավստահ ԿԽՄԿ-ն, առաջնորդվելով «մենք անկախ, անաչառ, չեզոք կազմակերպություն ենք» թեզով, խուսափել է Ադրբեջանի այս օրինական պահանջի կատարումից»։
«Իրականում ԿԽՄԿ-ն երբեք չի կարող անկախ կազմակերպություն լինել։ ԿԽՄԿ-ն նույնիսկ միջազգային կազմակերպություն չէ։ ԿԽՄԿ-ն շվեյցարական ոչ կառավարական կազմակերպություն է»,- կարծում են հոդվածի հեղինակներն ու պատվիրատուները՝ հավելելով, որ «այն փաստը, որ սեպտեմբերյան գործողություններից հետո ԿԽՄԿ-ն գրասենյակ է պահել Խանքենդիում (Ստեփանակերտ քաղաքի ադրբեջաներեն անվանումը), վկայում է նրա չարամտության մասին, որ այդ կազմակերպությունը դարձել է Ֆրանսիայի, ԱՄՆ-ի, Եվրախորհրդարանի և ԵԽԽՎ-ի հակաադրբեջանական քաղաքականության կատարողը։
ԿԽՄԿ-ին հանձնարարվել է չփակել գրասենյակը, և ասել են, որ անջատողականները կվերադառնան Ղարաբաղ և նորից կզբաղվեն անօրինական գործունեությամբ, և նման պայմաններում ԿԽՄԿ-ն կշարունակի «աշխատել», ինչպես աշխատել է մինչև 2023 թվականը։ Ներկայումս Խանքենդիի գրասենյակը Ղարաբաղում խաղում է Արեւմուտքի «աչքերի ու ականջների» դերը»։
Արդյունքում, օպուսի հեղինակները գալիս են այն եզրակացության, որ «Ադրբեջանի Կարմիր մահիկի ընկերությունը կարող է ամբողջությամբ վերացնել ԿԽՄԿ Խանքենդիի գրասենյակի անհրաժեշտությունը։ Եկել է Խանքենդիի ԿԽՄԿ գրասենյակը փակելու ժամանակը։ ԿԽՄԿ Խանքենդիի գրասենյակը Ադրբեջանի ինքնիշխանության նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունքի մասունք է»։
Այսպիսով, Բաքվում ԿԽՄԿ-ի դեմ արշավ է սկսվել։ Այնպիսի տոտալիտար պետությունում, ինչպիսին Ադրբեջանն է, ԿԽՄԿ-ն դեռևս շարունակում էր մնալ կատարվող հանցագործությունների լուռ վկան: ԿԽՄԿ-ի հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից վերջնականապես կազատի Բաքվի ձեռքերը, այսուհետև Արցախում դեռևս մնացած հայ բնակչության մի փոքր մասի դեմ ոչ մի հանցագործություն չի համարվի հանցագործություն և իրենց հարազատ օջախ վերադառնալու ցանկություն ունեցողները ստիպված կլինեն հազար անգամ ավելի շատ մտածել նման քայլ անելուց առաջ:
Մի քանի տարի առաջ Ադրբեջանի իշխանությունները ԵԱՀԿ գրասենյակը վտարեցին երկրից, որից հետո «կոնսենսուսով» ստիպեցին ԵԱՀԿ-ին հեռացնել գրասենյակը Երևանից։ Պատահական չէ, որ Ադրբեջանը փորձեց սրել հարաբերությունները եվրոպական կառույցների հետ՝ մեկ քարով երկու թռչուն սպանելով՝ զրկելով նրանց ընտրությունները դիտելու հնարավորությունից և, ինչպես արդեն հնչեցրել է Բաքուն, հրաժարվելով կատարել ՄԻԵԴ-ի որոշումները։ Գործողությունների միտումը հստակ ցույց է տալիս, որ Բաքուն հեռացնում է հայերի դեմ շարունակվող հանցավոր քաղաքականության բոլոր հնարավոր վկաներին։
