Հեղափոխությունից հետո անցել է ընդամենը 2 տարի, և արդեն ժողովուրդը բաժանված է խմբերի։ Մի մասը սիրում և վստահում է վարչապետին այնպես, ինչպես 2 տարի առաջ․ մյուս մասը՝ առիթը բաց չի թողնում գրեթե ամեն օր իր բողոքն արտահայտելու ԿԲ-ի, Կառավարության կամ ԿԳՄՍՆ շենքի դիմաց՝ պահանջելով Նիկոլ Փաշինյանի նշանակած կադրերի հրաժարականը։
ԼՈՒՐԵՐ․com-ի հետ զրույցում քաղաքական գործիչ Ալբերտ Բաղդասարյանն ասաց, որ իշխանությունը ժողովրդի համակրանքը շահելու համար պետք է շատ տքնի․ «Դժվար է իշխանությանը պահել ժողովրդի այն նույն համակրանքը, որը իշխանության գալու պահին է եղել։ Նիկոլ Փաշինյանը հնարավոր ամեն ինչ արել է, որ ճիշտ հակառակ պրոցեսը լինի․ նա հեռացել է ժողովրդից»,- նշեց քաղաքագետը։
Ըստ Բաղդասարյանի՝ ժողովրդի մի ստվար զանգված հատկապես պահանջում է Առողջապահության և ԿԳՄՍ նախարարների հրաժարականը, քանի որ իրենց ոլորտը սերտ առնչություն ունի հասարակության հետ․ «Կոնկրետ այդ երկուսի գործողությունները այս պահին առնչվում են բնակչության զգալի մասի հետ, և բնական է, որ այդ գործողությունները հակադրություններ են առաջացնում հասարակության շրջանում։ Այն, որ մարդիկ պահանջում են Արսեն Թորոսյանի և Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականը, դեռ չի նշանակում, որ միայն իրենք են թերացել իրենց գործում։ Այստեղ բնակչության համար դոմինանտ խնդիր է կրթության նոր չափորոշիչները և կորոնավիրուսը, ահա թե ինչու են շեշտվում հիմնականում այս երկու անունները։ Այդ երկուսի հանդեպ մարդկանց օբյեկտիվ դժգոհությունների չափը գերազանցել է 50%-ը։ Այլ բան է, որ այդ օբյեկտիվ և սուբեկտիվ պատճառաների գումարով առաջացած դժգոհությունն ավելի ակտիվ շահարկում են այն մարդիկ, որոնք աջակցել կամ ներկայացրել են նախորդ իշխանություններին»,- ասաց Ալբերտ Բաղադասարյանը։
Նա այն կարծիքին է, որ 2018 թվականին մարդիկ դուրս եկան ոչ թե ընտրելու Նիկոլ Փաշինյանին, այլ մերժելու նախորդ իշխանություններին․ «Պարզապես ժողովուրդը ցանկացավ մերժել այն ժամանակ, երբ ոտքի էր ելել Նիկոլ Փաշինյանը։ Ով էլ լիներ նրա փոխարեն ժողովուրդը ընտրելու էր այդ մեկին, քանի որ նրանց համար այդ պահին կարևոր էր նախորդ իշխանություններից ազատվելը։ Ինչպես հիմա են մարդիկ դուրս գալիս իրենց դժգոհություններն արտահայտելու, այնպես էլ երկու տարի առաջ էր Նիկոլ Փաշինյանը դուրս եկել նույն նպատակով։ Այստեղ էականը այն չէ, թե ով և ինչքան է բողոքում կամ դժգոհում, այստեղ էականն այն է, թե մենք ի՞նչ ենք ուզում։ Արդյոք Նիկոլ Փաշինյանի, Սերժ Սարգսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի և Լևոն Տեր-Պետրոսյանի սարքած փոսերից կկարողանա՞նք դուրս գալ դեպի զարգացման ուղի, թե՞ ոչ, սա է միակ գլխավոր հարցը։ Մենք փոսի մեջ էինք մինչև 2018 թվականը և այդ ժամանակ ոչ թե փոսից դուրս եկանք, այլ ընկանք մեկ այլ փոսի մեջ»,-պարզաբանեց քաղաքագետը։
Ըստ նրա՝ մեր երկրում թյուր ըմբռնում կա կադրերի հետ կապված, և պետք չէ Նիկոլ Փաշինյանի ձախողումները բարդել իր իսկ ընտրած կադրերի վրա․ «Ստալինյան խոսք կա՝ կադրերն են որոշում ամեն ինչ, մեր երկրում մինչև այսօր այսպես են մտածում։ Կադրերը որոշում են ամեն ինչ միայն ավտորիտար համակարգերում, երբ անձերն են որոշում, և համակարգը չի աշխատում։ Ստալինի այս խոսքը ճիշտ էր սովետական տոտալիտար համակարգի ժամանակ։ Կառավարման կայուն հակակշիռներ ունեցող երկրներում անձերը շատ փոքր ազդեցություն ունեն երևույթների վրա, բայց գլխավորը համակրգի տրամաբանությունն է, որին ենթարկվում են անձինք։ Օրինակ՝ Արսեն Թորոսյանը մինչև կորոնավիրուսը համարվում էր կառավարության միակ աշխատող, միակ առաջադեմ կադրը, երբ կորոնավիրուսը եղավ, և եկավ նրա պատասխանատու լինելու պահը և նրա գործողությունները բերեցին նրան, որ կուռք կադրը դարձավ ամենամերժելի կադրը։ Պետք է հասկանանք, որ կադրերը չեն որոշում ամեն ինչ։ Նիկոլ Փաշինյանի ձախողման պատճառը այդ կադրերը չեն, Նիկոլ Փաշինյանի ձախողման պատճառը ինքն է, քանի որ ինքը պետությունից չի հասկանում։ Ինքը չի հասկաացել, որ կադրերը չեն որոշում ամեն ինչ, ինքը չի հասկացել, որ այս կառավարման համակարգը քանի կա, քանի կա Սահմանադրությամբ որոշված միահեծան վարչապետական իշխանությունը, կադրերը չեն որոշում ամեն ինչ։ Կադրերը Քրիստոս չեն, կադրերը սրբեր չեն։ Եթե մի կադրը գնա՝ մյուսը գա, մարդիկ երանի են տալու նախորդ կադրին, քանի որ համակարգը այդպիսին է, այն փչացնում է մարդկանց»,- ասաց Ալբերտ Բաղդասարյանը։
Քաղաքագետը մեզ հետ զրույցում նշեց չորս հիմնական նախապայմաններ, որոնց առկայության դեպքում հաջորդ ընտրություններին նորից կընտրվի Նիկոլ Փաշինյանը․ «Սաղ մնա հին Սահմանդրությունը, սաղ մնա հին Ընտրական օրենսգիրքը, սաղ մնան Սահմանադրական դատարանն ու Մուկուչյանը․ այս ամենի առկայության դեպքում հնարավոր է Նիկոլ Փաշինյանի նորից ընտրվելու հավանականությունը։ Ոչ ոք չի կարող ասել, թե քանի տոկոս կհավաքի վարչապետը, գուցե Լուկաշենկոյի պես 80% ձայն հավաքի։ Ինչքան ուզենք, այդքան կխփենք․ այս սկզբունքը գործել է և մինչև այսօր գործում է։ Նախորդ ընտրաժողովի ժամանակ էլ ինչքան ուզեցին, այդքան խփեցին։ Եթե «Իմ քայլի» հավաքական ձայները կասկածի տակ չվերցնենք, ապա մնացած բոլորինը սարքած ձայներ են։ Այս ընտրությունները կեղծվեցին մեկ բանի համար, որ ԱԺ-ի տեսքը ձևավորվի այնպես, ինչպես Նիկոլ Փաշինյանը կամ իր պատվիրատուներն ու իրեն թելադրողներն էին ցանկանում։ Միամտություն է հավատալ Նիկոլ Փաշինյանի այն խոսքին, թե երբ կորցնի ժողովրդի վստահությունը, կհեռանա իշխանությունից, քանի որ այս համակարգը պահպանողը ցեխի մեջ է խրված և այն ատամներով պետք է պահի՝ հետագա բարդություններից խուսափելու համար»,- եզրափակեց քաղաքագետ Ալբերտ Բաղդասարյանը։
Զվարթ Պետրոսյան
