«2016 թվականի հուլիսի 15-ի գիշերը Թուրքիայում պետական հեղաշրջման ֆոնին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը զանգահարել է իր թուրք գործընկերոջը և առաջարկել Ռուսաստանի աջակցությունը։ Դավադրության պատմություն է ի հայտ եկել, որ ԱՄՆ-ն և Արևմուտքը հիմնականում պատասխանատու են Թուրքիայի դեմ ինտրիգների համար, որոնք ավելի են մերձեցնում Մոսկվային և Անկարային»,-գրում է CNN-ը:

«Էրդողանը հրաժարվել է թռիչքների արգելք սահմանել Թուրքիայի հյուսիսային հարևանի վրա և նաև արգելափակել է Շվեդիայի անդամակցությունը ՆԱՏՕ-ին՝ պնդելով, որ Ստոկհոլմն աջակցում է քուրդ զինյալներին, որոնք վտանգ են ներկայացնում Թուրքիայի համար։ Սա վկայում է Էրդողանի և Պուտինի միջև հաստատված կապերի մասին, և եթե անգամ նոր առաջնորդ գա իշխանության, Անկարան չի բաժանվի Մոսկվայից և հետ չի դառնա դեպի Արևմուտք։

Եթե նույնիսկ ընտրություններում Էրդողանը պարտվի, նա չի անհետանա հասարակական կյանքից։ Էրդողանի «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը կարող է ստանալ ձայների զգալի տոկոս գալիք խորհրդարանական ընտրություններում, ինչը հարթակ կդառնա նոր կառավարության վրա հարձակումների համար։

Թեև Անկարան այս պահին չի կարող ամբողջությամբ երես թեքել ՆԱՏՕ-ից կամ ԵՄ-ից, Մոսկվայի հետ հարաբերություններում սառնություն հաստատ սպասելի չէ։ Մոսկվայի հետ Անկարայի ճանապարհները դժվար թե շեղվեն, և զգալի «արևմտյան շրջադարձ» պետք չէ սպասել։

Բացի այդ, Թուրքիան շարունակում է ամրապնդել իր հարաբերությունները ՆԱՏՕ-ի կամ ԵՄ անդամ չհանդիսացող այլ երկրների հետ, ինչպիսիք են Չինաստանը և Իրանը։ Սա կարող է հանգեցնել Թուրքիայի և նրա արևմտյան դաշնակիցների միջև լարվածության հետագա աճի:
Սակայն, չնայած այս բոլոր գործոններին, հնարավոր է, որ Թուրքիայի նոր կառավարությունը կարող է փորձել բարելավել հարաբերություններն Արևմուտքի հետ և քայլեր ձեռնարկել դեպի ժողովրդավարական բարեփոխումներ։ Դրա պատճառ կարող են լինել ոչ միայն ներքին գործոնները, այլ նաև ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի միջազգային ճնշումը։

Ամեն դեպքում, Թուրքիայի ապագան մնում է անորոշ, և թե ինչպիսի հարաբերություններ կունենան Ռուսաստանի և Արևմուտքի հետ, ցույց կտա ժամանակը»,-գրում է պարբերականը։