ԼՈՒՐԵՐ.com-ի զրուցակիցն է «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանը:

 

-Պարոն Կարապետյան, վարչապետ Կարեն Կարապետյանն այլ տարբերակ ունե՞ր, քան ՀՀԿ-ական դառնալը և ո՞ւր մնաց ազգային համաձայնության կառավարության ստեղծումը, որի մասին Սերժ Սարգսյանը հայտարարություններ էր անում:


-Ես չգիտեմ՝ նա այլ տարբերակ ուներ, թե չէ, բայց ցանկացած մարդ՝ տարբերակ ունի: Իսկ իմիջային խնդիրների հետ կապված՝ ես կարծում եմ՝ սխալ որոշում էր: Ես առաջինն եմ ասել, որ խորհրդարանական կառավարման պարագայում չի կարող լինել անկուսակցական վարչապետ: Դրա համար՝ ինձ համար մի քիչ դժվար է քննադատելը: Քաղաքական տեսակետից՝ մենք եկանք հետևյալ վիճակին, երբ հանեցին Հովիկ Աբրահամյանին և նշանակեցին անկուսակցականին: Նպատակն ազգային համաձայնության կուսակցություն ստեղծելն էր, իսկ անկուսակցականի համար ավելի հեշտ կլիներ այդ ազգային համաձայնության կուսակցությունը ստեղծելը: Հիմա ասում են, որ դա հնարավոր է՝ լինի խորհրդարանական ընտրություններից հետո, դա էլ քաղաքական առումով նոնսենս է, որովհետև եթե անկուսակցական վարչապետին չհաջողվեց ազգային միասնության կուսակցություն հավաքել, ընտրություններից հետո ինչպե՞ս է լինելու, եթե, ենթադրենք, իշխանությունն էլի հաղթանակ գրանցի: Ընդհակառակը, այդ առումով իրավիճակն ավելի է բարդանալու: Իմ կարծիքով՝ պետք չէր ամպագոռգոռ հայտարարություններ անել համազգային կուսակցություն ստեղծելու մասին, ասել, որ այս համագումարը դարակազմիկ կլինի և այլն: Վերջին տարիների ամենավատ համագումարն էր, ի՞նչ դարակազմիկ:

 

-Անցում կատարենք ՀՀԿ համագումարին և դրա ընթացքում հնչեցված հայտարարություններին: Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ խորհրդարանական ընտրություններից հետո Կարեն Կարապետյանը լինելու է իրենց թեկնածուն, կամ, այլ կերպ ասած՝ մնալու է վարչապետի պաշտոնին:


-Ես չեմ հասկանում՝ եթե իրավական տեսանկյունից այդ մարդը խնդիրներ ունի, ինչպե՞ս է ստացվելու: Դրա համար՝ ես միշտ ասել եմ՝ պետք չէ մի բան ասել և հետո այդ ասածի ձեռքը կրակն ընկնել: Ուզում էին անել լավ, բայց ստացվեց՝ ինչպես միշտ: Ի՞նչ է ասում Սերժ Սարգսյանը. ասեմ՝ առանց ծաղրելու և հեգնելու: Համագումարի ժամանակ Սերժ Սարգսյանի ճառն ու ելույթը ցույց տվեցին, որ այդ մարդն արդեն չգիտի՝ ինչ անել, ոնց անել, ուղղակի չգիտի: Մի հատ լուծում չկա: Բացի գովեստից՝ ոչ մի ուրիշ բան չկա: Ճառում ոչ անալիզ, ոչ ստրատեգիական ուղղություններ՝ չկար, աշխարհաքաղաքական նոր իրավիճակում Հայաստանի քայլերի վերաբերյալ ոչ մի խոսք չկար: Ոչ մի անալիզ չկա՝ ամեն ինչ լավ է եղել: Այդ դեպքում՝ հասկանալի չէ, թե ինչու է երկու կառավարություն փոխել: Մի հատ հարց տվեք՝ եթե ամեն ինչ լավ է եղել, այդպիսի թվեր են եղել, երկու կառավարություն ինչո՞ւ են փոխել:

 

-Համագումարի ժամանակ Սարգսյանը անդրադարձ է կատարել մարդ-կուսակցություններին, նշելով՝ «Նոր Սահմանադրությամբ էապես բարձրանում է կուսակցությունների դերը մեր հասարակական-քաղաքական կյանքում: Այսուհետ ինքնաբերաբար անհետանալու են մարդ-կուսակցությունները կամ ակումբ-կուսակցությունները»: Ի՞նչ նկատի ունի Սարգսյանը, Ձեր կարծիքով:


-Մի բան ասեմ: Հանրապետականի մտածողության մեջ կա հետևյալը. Կան ինչ-որ անհատներ, որոնք կուսակցական այդ ուժը չունեն, բայց անհատներ են, որոնց պետք է ընդգրկել, ինչպես Խոսրովին Հարությունյան, Արտաշեսին Գեղամյան և այլն: Դա ինչ-որ տեղ քողարկված առաջարկ է բոլոր այդ մարդկանց՝ մեծանալ, դառնալ մեծ կուսակցություն: Ասեմ ինչու: Սերժ Սարգսյանը 2018-ի դիլեմայի առաջ է՝ ինչպես կմոտենա երկիրը 2018-ին. նա որոշում կկայացնի՝ կամ Կարապետյանի հետ տեղերով կփոխվի, ինչպես Պուտին-Մեդվեդևը, կամ 2018-ին, տեսնելով, որ իր հետ գալը դառնում է անհնար, կորոշի Բրեժնեվյան կառավարում մտցնել, կառավարել ուղղակի, կուսակցության բոլոր որոշումները նախագահն ընդունի և այլն: Կարծեմ՝ հիմա կանոնադրության փոփոխություն էլ են արել՝ ավելացնելով նախագահի լիազորությունները:

 

-Վերջիվերջո, Պարոն Կարապետյանի՝ վարչապետի, անդամակցումը ՀՀԿ-ին՝ կուսակցության հաղթանա՞կն էր, թե՞ պարտությունը:


-Ես կասեմ, որ դա հանրապետականի ամենալուրջ պարտություններից մեկն էր: Ինչի՞ համար էին բերել Կարապետյանին՝ հայտնի է: Մտածում էին՝ նոր մարդ է, մտածողության փոփոխություն կլինի, ազատ շփումներ կունենա մյուս կուսակցությունների հետ: Սա լուրջ տապալում է: Երկու կարծիք լինել չի կարող: Ի սկզբանե պետք էր մտածել՝ ինչպիսի կառավարում է լինելու՝ կոլիցիո՞ն, թե՞ վարչապետական, ու վարչապետը լինելու է անկուսակցական: Այստեղ հակասություն կար, և դա լուծեցին՝ հանրապետականացնելով վարչապետին: Կամ ինքն իր կուսակցությունը պետք է ունենար, կամ դաշինք կազմեր, վախեցան. ասացին՝ արի, մտի ՀՀԿ, հարցը լուծենք: Արդեն հասկանալի է՝ Հանրապետական կուսակցությունը նորմալ ընտրությունների պարագայում չի կարող մեկ ձայն ստանալ: Միանշանակ պարզ դարձավ՝ Կարեն Կարապետյանի գործոնը չբերեց այն փոփոխություններին, որը պետք էր: Երևում է՝ ոչ մի հարց չի լուծում, հասարակության մեջ վստահությունը վերականգնել չհաջողվեց:

 

-Եվ վերջում, ամփոփենք Կարապետյանի և ՀՀԿ-ի թեման. վարչապետի անդամագրումից հետո հայտարարվեց, որ մոտ 7000 մարդ մի գիշերում ՀՀԿ-ին անդամագրվելու դիմում է ներկայացրել: Ըստ Ձեզ՝ ովքեր են եղել նրանք և արդյո՞ք այս իրավիճակում նման բան հնարավոր էր:


-Մի քիչ դժվարանում եմ ասել, որովհետև հայտարարություն՝ արել են: Չնայած՝ կարող եմ ասել՝ երևի Գազպրոմի Միլլերն էլ է հանրապետական: Հասկանալի է, որ բոլոր գազալցակայանների աշխատակիցներն են համալրել շարքերը: Ենթադրենք՝ 7000 չէ, 17.000 է, հետո ինչ: Ուզում են ցույց տալ, որ Կարեն Կարապետյանի մուտքն այսքան մարդու ոգևորել է: Իսկ մյուս կողմից՝ ուզում են ցույց տալ, որ Կարապետյանը կուսակցության մեջ թիմ ունի: Սա երևի վարկանիշի իջեցման կոմպենսացիան է: Բայց, եթե նկատում եք, այդ խոսակցություններն արագ փակվեցին: Մի բան կասեմ՝ Կարեն Կարապետյանը կլինի ՀՀԿ-ական, թե չէ, դա Հայաստանի քաղաքական, տնտեսական հարցերը չի լուծի:

 

Հարցազրույցը՝ Քրիստինա Աղալարյանի