2007 թվականին Հանրապետական կուսակցությունն ընտրողներին ներկայանալով իր նախընտրական ծրագրով, մի շարք խոստումներ էր տվել, որոնց թվում էին՝ համախառն ներքին արդյունքի աճ՝ 2 անգամ, ներկրումների աճ՝ 3 անգամ։ Այս ամենը Սերժ Սարգսյանի կուսակցությունը խոսք էր տալիս ապահովել ընդամենը 5 տարվա ընթացքում։

Անցել է արդեն 10 տարի, և մենք կարող ենք փաստել, որ տված խոստումներից և ոչ մեկը չի կատարվել։ Ներդրումները Հայաստանի տնտեսության մեջ տարեց տարի կրճատվում են: 2008 թվականին Հայաստանի ՀՆԱ-ն կազմում էր 11,66 մլրդ դոլար, իսկ 2015 թվականի վերջում այն ոչ միայն չէր աճել, այլ դեռ մի բան էլ կրճատվել էր՝ հասնելով 10,56 մլրդ դոլարի։ Աղքատությունը 2007 թվականին կազմում էր 27,9 տոկոս, իսկ 2015թ-ին այդ ցուցանիշը կազմել է 29,8 տոկոս։

Ըստ ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալների՝ 2015 թվականին Հայաստանում աղքատության մակարդակը կազմել է 29.8%։ Սա նշանակում է, որ երկրի տաս բնակչից մոտ երեքն ամսական 41.698 ՀՀ դրամ վերին աղքատության գծից ցածր են գտնվել: 2014թ.-ի համեմատ աղքատության մակարդակը նվազել է միայն 0.2 տոկոսային կետով: Բացի բուն այս ցուցանիշից, կան նաև շատ աղքատների և ծայրահեղ աղքատների վերաբերյալ ցուցանիշներ։

Աղքատ են գնահատվել նրանք, ում սպառումը մեկ չափահաս անձի հաշվով ցածր է եղել աղքատության վերին ընդհանուր գծից (2015թ-ի համար՝ ամսական 41.698 դրամ), շատ աղքատ են գնահատվել նրանք, ում սպառումը մեկ չափահաս անձի հաշվով ցածր է եղել աղքատության ստորին ընդհանուր գծից (2015թ-ի համար՝ ամսական 34.234 դրամ), իսկ ծայրահեղ աղքատ կամ թերսնված գնահատվել են նրանք, ում սպառումը մեկ չափահաս անձի հաշվով ցածր է եղել աղքատության պարենային գծից (2015թ-ի համար՝ ամսական 24.109 դրամ): Ամենաաղքատը Շիրակի մարզն է. այստեղ աղքատ է բնակչության 45.3%-ը։ Աղքատների տեսակարար կշիռը ամբողջ բնակչության 19.4%-ն է։ Շատ աղքատների տեսակարար կշիռն ամբողջ բնակչության մեջ կազմել է 8.4%: Ծայրահեղ աղքատության մակարդակը կազմել է 2.0%՝ 2008թ.-ին արձանագրված 1.6%-ի դիմաց:

Այս թվերը ուշագրավ են հատկապես, երբ դիտարկում ենք դրանք խորհրդարանական ընտրությունների պրիզմայի ներքո: Համադրելով քաղաքական ուժերի հավաքած ձայները ըստ մարզերի ստանում ենք մեղմ ասած զարմանալի արդյունք՝ ՀՀ ամենաաղքատ մարզերում, որոնք միևնույն ժամանակ հանդիսանում են արտագաղթի հիմնական օջախներ՝ հաղթել են գործող իշխանությունները:

Անշուշտ սա նոնսենս է, սա մի երևույթ է, որը չի տեղավորվում ոչ քաղաքագիտական, ոչ տնտեսական չափումների, ոչ էլ մարդկային պարզ տրամաբանության մեջ: Թերևս այս պատկերի միակ բացատրությունը հետևյալն է՝ ունեզուրկ ժողովրդին վարքագիծ պարտադրելն ավելի հեշտ է՝ ՀՀ-ում աղքատության ծավալների շարունակական ու հետևողական աճն առաջին հերթին լուծում է «քաղաքական» խնդիրներ...

Ստելլա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ