3.Սասնա գեղէն երկու հարս,
Լեյլըմ լե լե, լեյլըմ լե լե,
Լե, լե, լե մայրո,
Մտել են գետ, կը լողեն,
Սևիկ, սիրուն, շատ խորոտիկ,
Խորոտիկ մայրո:

Հիմա
Ինչպես տեսնում եք ժողովրդական երգերի, հատկապես օրօրոցայինների տեքստերի մեջ, վանկային կրկնությունները շատ հաճախ հանդիպող, շատ ավանդական, անգամ ոճային տրաֆարետային հորինվածքային ձև է: Ոչինչ աննախադեպ, անհարազատ ու սխալ տեղի չի ունեցել: Ավետի արածն այդպիսի ժողովրդական օրօրացայինների ոճական նմանակում է, երաժշտական լեզվով ասված, այս դեպքում ժողովրդական տեքստային մոտիվների օգտագործում` ինչն արել ու անում են գրեթե բոլոր ստեղծագործողները` Շեքսպիրից մինչև Թումանյան (կոմպոզիտորների մասին էլ չասեմ): Հաշվի առնելով, որ Սուրբ Ծննդյան-Ամանորյա երգերը նաև օրորոցայիններ են (ասենք օրինակ «ՍՈւՐԲ ԳԻՇԵՐ», հայկական շատ ավետիսներ)` այսպիսի նմանակումը առավել քան տեղին է:
Հնարավոր է, որ ինքնուրույն չկարողանաք վերլուծել, խորամուխ լինել էս ամեն ինչի մեջ, բայց այ որ ձեր լսած երգերը «ձյունանուշիկ իմ բարի տոնածառս զարդարի»-ները չլինեին, այլ հենց վերևում մեջբերածս երգերը` էդ «Հեյրուր հեյրուր», «րուրի րուրի», «լուե լուե»-ի նմանությունը գոնե ողնաշարով կզգայիք»,- գրել է Վիրաբյանը։