ՊԵԿ նախկին ղեկավար Դավիթ Անանյանը ֆեյսբուքյան էջում գրում է․

«Եկեք մի պահ պլատոնյան այլաբանությամբ պատկերացնենք, որ մեր հասարակությունը բաղկացած է մարդկանց երկու հիմնական խմբից:

Առաջին խմբում մարդիկ են, ովքեր մոլորվում են կենցաղային գործերի թանձրության մեջ և ապրում են օբյեկտիվ արժեքների սահմանափակ աշխարհում։ Նրանք խցկված են նեղ քարանձավի մեջ, որտեղ նրանց գիտակցությունը սահմանափակվում է պատերին ստվերներ տեսնելով։ Այս ստվերները դառնում են նրանց իրականությունը, և նրանք կուրանում են ճշմարիտ գիտելիքի բացակայությունից:

Երկրորդ խումբ մարդիկ, գտնվելով նույն քարանձավում և նույն շղթաների մեջ, այնուամենայնիվ, այս խավարի շղթաներից ազատվելու հնարավորություն ստեղծելու հետաքրքրասիրության կայծ ունեն և ձգտում են գիտելիքի և իմաստության: Այս մարդիկ թողնում են իրենց նեղ քարանձավը և բարձրանում ճշմարտությունը հասկանալու ճանապարհով։ Դուրս գալով քարայրից՝ նրանք հանդիպում են արևի լույսին, որը վառ լուսավորում է աշխարհը և հանդիսանում է ճշմարիտ գիտելիքի աղբյուրը:

Բայց ի՞նչ է լինում, երբ նրանք վերադառնում են քարանձավ։ Նրանք հանդիպում են ստվերին սովոր ու այն միակ իրականությունը համարողների դիմադրությանը։ Քարանձավից ազատվածներից ոմանք կարիք են զգում իրենց գիտելիքները կիսել ուրիշների հետ, սփռել ճշմարտության լույսը այնտեղ, որտեղ տիրում է տգիտությունը:

Այդպիսի մարդիկ, ազատված խավարի շղթաներից և տիրապետելով իմաստության, Պլատոնի ըմբռնմամբ, պետք է դառնան առաջնորդներ, պետությունը կառավարողներ։ Նրանք չեն ձգտի անձնական իշխանության կամ շահի, այլ կղեկավարեն պետությունը՝ իրենց որոշումները հիմնավորելով անկախ ճշմարտությամբ գիտելիքի լույսով։

Փիլիսոփա-կառավարիչները կբաշխեն ռեսուրսները արդար և խելամիտ և հոգ կտանեն բոլոր քաղաքացիների բարօրության մասին: Նրանք կհետևեն արդարության սկզբունքին և թույլ չեն տա, որ եսասիրությունն ու կոռուպցիան քանդեն հասարակության կառուցվածքը։

Պլատոնը պնդմամբ, միայն փիլիսոփաներն են կարողանում փախչել տգիտության քարանձավից և ունենալ իմաստության և ճշմարտության կարողություն: Հենց նրանք, գիտակցելով հասարակության հանդեպ իրենց պատասխանատվությունը, պետք է լինեն մեր կառավարողները»։