Lragir.am. Պետությունում, որտեղ կոռուպցիոն եւ քրեական թելերով կապված են բոլորը, որտեղ սեփականության եւ կապիտալի մեծ մասի ծագումը մեղմ ասած կասկածելի է, կոմպրոմատը չի կարող «արքունի» միջոց լինել: Այդ պատճառով այն հանգեցնում է «կոմպրոմատների պատերազմի» եւ մոնոլիտ համակարգի ցնցմանը:
Վարչապետի դեմ նետված կոմպրոմատը ձնագնդի պես աճում է եւ արդեն ընդհուպ մոտեցել է սեփական գործունեության համար յուրաքանչյուրի պատասխանատվության խնդրին: Տիգրան Սարգսյանը կարող է դառնալ անկասելի մոտեցող համահայկական կատարսիսի «հնոցապանը»:
Անձնական պատասխանատվության ակտուալացման հարցի համար առիթ է անհրաժեշտ, եւ նման առիթ կարող է դառնալ, օրինակ, հունիսի 29-ին Ռուբեն Հայրապետյանի թիկնապահների կողմից սպանված Վահե Ավետյանի հիշատակին նվիրված ակցիան: Այդ ողբերգությունը դիպել է բոլորին: Գլխավոր հարցը, որը տրվելու է՝ մարդու կյանքի համար օլիգարխի պատասխանատվության հարցն է:
Հետո կարող է հայտնվել առիթ՝ հարց տալու, թե ով է պատասխանատու, որ Հայաստանի բոլոր ռազմավարական ակտիվներն ու ենթակառուցվածքները դարձել են Ռուսաստանի սեփականությունը: Արդեն հարց է դրված, թե ով է «ձեռքերը տաքացրել» Արմենթելի վաճառքի վրա: Շուտով հարց կծագի, թե ով է կառուցել Հյուսիսային պողոտան, որը մինչ այժմ անբնակ է, եւ ով է դրանից առասպելական շահույթներ ստացել: Աստիճանաբար ամեն ինչ կմոտենա հոկտեմբերի 27-ին եւ մարտի 1-ին:
Մեկ կոմպրոմատը բավարար էր, որպեսզի մարդիկ հիշեն այն, ինչը թվում էր, թե հասարակությունն արդեն կուլ է տվել: Իրականում ոչինչ կուլ չի գնացել, ամեն ինչ կանգնած է կոկորդին: Պարզապես առիթ է պետք, որպեսզի հանրությունը «փսխի», եւ այդ առիթը ցանկացած պահի կարող է ծագել:
Տիգրան Սարգսյանի «ջղային» տոնը կարող է լինել այն բանի վկայությունը, որ նա պատրաստ է վճռական գործողությունների եւ դրա համար երաշխիքներ է ստացել: Հնարավոր է, նա վստահ է սեփական «մաքրության» մեջ, որովհետեւ միշտ գործ է ունեցել վիրտուալ փողերի հետ, որոնք ավելի հեշտ է թաքցնել, քան, օրինակ, Հյուսիսային պողոտան:
Այսպես թե այնպես, արտաքին քաղաքական ցանկացած ընտրության պարագայում Հայաստանը ստիպված է իր վրայից թափ տալ հավաքված կեղտը, որով նրան չեն ընդունի ոչ ԵՄ, ոչ էլ Մաքսային միություն: Իշխանությունները դեռեւս փորձում են դա անցավ վարչական մեթոդներով անել՝ Վարդան Ղուկասյանի, Ռուբեն Հայրապետյանի, Սուրիկ Խաչատրյանի հրաժարականերով: Սակայն հազիվ թե հաջողվի խուսափել խոշոր քրեական գործերից ու պետական մասշտաբի մերկացումներից: Կոմպրոմատի մեխանիզմը գործի է դրված, եւ այն թափ է հավաքում: 

Նաիրա Հայրումյան