«Այսօրուայ մեր կեանքում ես ամենից մեծ մեղքը, մի տեսակ ութերորդ «մահացու մեղք»-ն եմ համարում անտարբերութիւնը, անշարժութիւնը եւ… դատարկախօսութիւնը։

 

Վերջ տանք այս մեղքին եւ դառնանք «Ի լոյս աստուածգիտութեան», որ նշանակում է նաեւ ի լոյս ինքնաճանաչման, իքնայարգումի, ինքնարժանապատուութեան, որոնք մեզ բնական մղումով կ՚առաջնորդեն ի գործ եւ կ՚ուղղեն յառաջ»։