1997 թ.-ին Ալեքսանդր Լեբեդը այցելեց Հայաստան ու Արցախ, որտեղ հարգանքի տուրք մատուցեց 1915 թ. Ցեղասպանության և Բաքվի ու Սումգայիթի ջարդերի զոհերի հիշատակին: Բացի այդ, նա հանդիպեց Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին առաջինի և Արցախի թեմի առաջնորդ Պարգև Սրբազանի հետ: 1998 թ.-ին Ալեքսանդր Լեբեդը Արցախ է այցելել անկախության 10-րդ տարեդարձի կապակցությամբ, որտեղ հանդես է եկել ելույթով. «Արցախում չկա պատերազմի կուսակցություն, բայց կա իրենց հողի բազմաթիվ վարպետների կուսակցություն, Արցախը hնարավոր չէ գրավել ոչ ուժով, ոչ փողով»: Լեբեդը նաև կապեր էր պաշտպանում Վազգեն Սարգսյանի և Հայաստանի այլ ռազմական ղեկավարների հետ և հիացած էր Արցախի բանակի կարգապահությամբ: «Հազվադեպ կհանդիպես այդպիսի բանակի, կարգապահություն, կարգ, լավագույնն էր, ինչ ես տեսա»,- հիշում էր Լեբեդը: Լեբեդը նաև սիրում էր կրկնել, որ կհաղթի նա, ով չի հոգնի կառուցել:

Ղարաբաղյան հակամարտության առաջին տարիներին, որպես խորհրդային հրամանատար, Ալեքսանդր Լեբեդը փորձում էր խաղաղացնել պատերազմող կողմերին: Կովկասում և Մերձդնեստրում ռազմական ծառայության երկար տարիների ընթացքում ռազմական գեներալը մշակել է հստակ դիրքորոշում՝ տարածաշրջանային հակամարտությունների և Հելսինկյան համաձայնագրերը՝ հետպատերազմյան սահմանների անձեռնմխելիության վերաբերյալ: Ըստ նրա, չի կարելի խոսել Ղարաբաղի իրավական կարգավիճակը փոխելու անհնարինության մասին ՝ վերափոխված քարտեզի ֆոնի վրա: