Հայաստանում կաթնամթերքի արտադրության գործում հնարավոր փակուղում հայտնվելուց խուսափելու համար անհրաժեշտ է արտաքին շուկաների համար բարձր պահանջարկ ունեցող պանրի տեսակներ արտադրել: Այլապես երկրում հնարավոր է առաջանա կաթի դեֆիցիտ, եթե կաթնարտադրողների համար եկամտաբեր չդառնա պանրի արտահանումը: Այդ մասին հուլիսի 26-ին լրագրողների հետ զրույցում նշեց սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը:
«Այս ոլորտում ամենա ծախսատար խնդիրն արտահանելն ու վաճառքի համար պարտադիր լիցենզիա ստանալն է: Սակայն արտադրողն այդպիսի հավելյալ գումարներ չունի», - «Արմենպրես»-ի փոխանցմամբ' նկատեց Ադիբեկյանը' հավելելով, որ կաթնային արդյունաբերության ոլորտում անհրաժեշտ է մատակարարվող հումքի նորմավորված համակարգ, պետության կողմից կաթի գնի ձևավորում, պանրագործ կազմակերպություններին մատչելի վարկերի տրամադրում:
«Կաթի գինը նախկին 80 դրամից դարձել է 150 դրամ: Միաժամանակ, մթերողը չի տարբերակում կաթնարտադրությամբ հարուստ և ավելի սուղ հնարավորություններ ունեցեղ գոտիների միջև: Այն դեպքում, երբ կաթով ավելի հարուստ տեղանքներում կաթի գինը համեմատաբար պետք է ավելի ցածր լինի, քան կաթնարտադրությամբ ավելի աղքատ վայրերում, որպեսզի խթանվի վերջիններիս մոտ ցանկությունը շարունակել զբաղվել կաթնարտադրությամբ»,- ասաց Ադիբեկյանը:
Ըստ բանաախոսի՝ Խորհրդային տարիներին Հայաստանը անդրկովկասյան հանրապետություններից ուներ պանրի սպառման ամենա բարձր ցուցանիշը :
Եթե 1975թ-ին Հայաստանում մեկ շնչի համար պետական գործարաններում արտադրվում էր 7 կգ պանիր, ապա Ադրբեջանում՝ 1, իսկ Վրաստանում՝ 5 կգ:
